Sve ljubitelje „napolitanske tetrologije“ ali i one koji su samo načuli nešto o ovom italijanskom fenomenu, obradovaće vest da popularna serija “Moja genijalna prijateljica”, rađena po romanima misteriozne Elene Ferante, italijanske književnice koja pod pseudonimom već godinama biva književna i društvena enigma, premijerno stiže na RTS-a.
Romani o neobičnom prijateljstvu devojčice a kasnije i žene, podjednako hvaljeni i od publike i od kritike, prodati su u milionima primeraka, naročito u SAD-u. A sada se pred gledaocima RTS-a nalazi serija koja po kvalitetu ne zaostaje mnogo za famoznom tetralogijom.
Kada najvažnija ličnost u njenom životu nestane bez traga, Elena Grego, starija žena koja živi u kući prepunoj knjiga, uključuje kompjuter i počinje da piše priču o njihovom prijateljstvu. Rafaelu Čerulo, koju je oduvek zvala Lila, upoznala je u prvom razredu osnovne škole, 1950. godine. Smeštena u opasan i fascinantan Napulj, njihova priča pokriva više od 60 godina njihovih života, a dok je piše, Elena pokušava da odgonetne misteriju Lile, svoje genijalne najbolje prijateljice i, na neki način, najgoreg neprijatelja. Njihov odnos često je bivao narušen spoljnim uticajima, ali i onim unutrašnjim. Bez obzira na sve njihova veza će zauvek ostati neraskidiva.
Priča o odrastanju u sredini koja je ograđena bodljikavom žicom iz koje nema izlaska profitira na temeljnoj dramaturgiji, scenarijskoj podlozi i glumi koja formira empatiju prema likova koji to ne zaslužuju. U seriji “Moja genijalna prijateljica” nema negativaca, jedino su mesto i prostor ti koji oblikuju ljude i njihova moralna načela.
Već u prvim minutima serije shvatićete da gledate nešto što se danas retko viđa, uprkos svoj tehnologiji koju imamo. Serija je izrazito autentična. Glavne glumice su devojčice koje su izabrane kao najbolje od više od osam stotina kandidata. Elena Ferante, koja je bila saradnik u realizaciji serije, je insistirala da glavne likove, Lilu i Lenu, igraju devojčice koje nisu glumice. Svi glumci su pažljivo odabrani, a svojom realističnošću serija je režiseru Saveriju Kostancu donela status naslednika italijanskih neorealista poput De Sike, De Santisa i Roselinija. Takođe, HBO je insistirao da serija bude snimljena na napuljskom dijalektu radi autentičnosti, pa se i u Americi i u Italiji prikazuje sa titlovima.